اگر شخص بعد از کاشت پروتز دچار عفونت گردد می‌بایست در بیمارستان بستری شده و دستگاه به صورت کامل برداشته شود. یک روش نجات‌بخش که ممکن است امکان‌پذیر باشد یا نباشد این است که همزمان با برداشت پروتز آلوده قبلی، پروتز جدیدی در بدن بیمار به کار گرفته شود که این روش به منظور پیش¬گیری از کوچک شدن و زخم شدن آلت تناسلی بیمار انجام می‌گیرد، اگر نوع باکتری عفونی کننده دستگاه شناسایی نشود بیمار نیاز به درمان با آنتی‌بیوتیک وریدی به مدت۲ الی ۳ هفته داشته باشد. اگر دستگاه آلت جدیدی بلافاصله در بدن شخص کاشته نشود، ممکن است در آینده بتوان دستگاه جدیدی قرارداده شود هرچند منجر به آلت تناسلی کوچکتری برای شخص خواهد شد، عمل جراحی دشوارتر خواهد بود و احتمال سوراخ شدن مجرای ادرار و درد و نارضایتی بیمار وجود دارد. با توجه به این واقعیت، که وقوع عفونت بسیار نادر است اما جراحی یک آلت تناسلی زخمی بسیار دشوار است بنابراین عمل کاشت مجدد فقط باید توسط متخصص بسیار با تجربه انجام شود و این کار از عهده پزشک عمومی با تجربه کم برنمی‌آید.

خطرات و عوارض احتمالی حاصل از جراحی، فرآیند پزشکی و دستگاه به کار رفته از قبیل عفونت، سایش، اصطحکاک پروتز از طریق پوست، مجرای ادرار و روده کوچک، روده بزرگ یا آسیب به شریان‌های اندام تحتانی درد شدید موقتی در ناحیه جراحی، نقص عملکرد مکانیکی پروتز کاشته شده و از دست دادن توانایی نعوظ ارادی ممکن است اتفاق بیفتد. نکته مهم این است که بیمارانی که نعوظ ارادی دارند باید آگاه باشند که این توانایی را بعد از عمل از دست می‌دهند. خطرات دیگر که ماهیت عمومی در جراحی‌ها را دارند مانند واکنش به داروی بیهوشی، ابتلا به ذات الریه در اثر بیهوشی عمومی، فلبیت یا سایر خطرات ناشی از مشکلات قلبی عروقی نیز از عوارض بلاقوه هستند. در صورت بروز عارضه یا نارضایتی بیمار احتمال جراحی‌های بیشتر وجود دارد.

در تجربیات به‌دست آمده ‌ما، افراد دیابتی در مقایسه با افراد غیر دیابتی اتفاقاً کمتر به عفونت دچار می‌شوند. دلیل این مشاهده مشخص نیست. یک توضیح شاید این باشد که در افراد دیابتی، جریان خون کمتری به آلت تناسلی فرستاده می‌شود و بنابراین در طی جراحی خونریزی کمتری دارند. جمع شدن خون (هماتوم) در حفره کیسه بیضه خطرعفونت را افزایش می‌دهد و این احتمال در افراد دیابتی که گردش خوش ضعیف‌تری در این ناحیه دارند کمتر است.

و اگر تغییر می‌کند این تغییر به چه صورت خواهد بود؟

نعوظ، ارگاسم و انزال سه عملکرد مستقل هستند. مردانی که به دلایل مشکلات عروقی ناتوان هستند ارگاسم و انزال را با آلت نرم انجام می‌دهند. بنابراین بازیابی نعوظ در این افراد، منجر به این می‌‌شود که شخص همچنان ارگاسم و انزال قبلی خود را حفظ کند و می‌تواند فرزندانی ایجاد کند که پدری با آلت پروتز شده دارند.

بیمارانی که از ED ناشی از پروستاتکتومی رادیکال یا پرتودرمانی رنج می‌برند، توانایی نعوظ و انزال را همزمان از دست می‌دهند. پس عمل کاشت پروتز در این افراد، منجر به ایجاد اشخاصی می‌شود که نعوظ و ارگاسم دارند ولی انزال ندارند.

به طور کلی، شما قادر به شرکت در تمام فعالیت‌های بدنی بدون محدودیت خواهید بود. بدیهی است که رعایت موارد احتیاطی در مورد تمامی پروسه‌های جراحی توصیه می‌شود. اگر شخص دوچرخه سواری می‌کند موقعیت پمپ بسیار مهم است و شخص لازم است صندلی دوچرخه خود را با صندلی‌های مخصوص بلندتری که حفره‌ای در میان خود دارند تعویض نماید. شنا کردن هم مشکلی ایجاد نمی‌کند.