جراحی تومورهای مغزی

به طور کلی، تومورهای مغزی را می‌توان در دو نوع خوش‌خیم (رشد آهسته و غیر‌سرطانی) و بدخیم (رشد سریع و سرطانی) طبقه‌بندی کرد. تومورهای ثانویه -آنهایی که در قسمت‌های دیگر بدن ایجاد شده و سپس به مغز سرایت می‌کنند- شایع‌تر از تومورهای اولیه هستند که در مغز شروع می‌شوند. بسیاری از انواع تومورهای مغزی به دلیل سلول‌هایی که از آنها رشد می‌کنند یا موقعیت آنها در مغز، نام‌گذاری شده‌اند.

این سوال که چرا تومورهای مغزی ایجاد می‌شوند بی‌پاسخ است. برخی از احتمالات شامل عوامل محیطی و شغلی، تعداد انگشت شماری از شرایط ارثی، ژن‌های غیر‌طبیعی یا از دست رفته، ویروس‌ها، نقص سیستم ایمنی بدن و رشد غیرطبیعی جنین است.

سردرد شدید معمولاً به دلایلی غیر از تومور مغزی نسبت داده می‌شود. با این حال، سردرد یکی از علائم شایع تومورهای مغزی است، به ویژه هنگامی که بیمار دچار از دست دادن تعادل هم می‌شود. تهوع و استفراغ که با میگرن همراه نیست؛ دوبینی یا بی‌حسی، سردرد مداوم که در صبح بدتر از بعد از ظهر است ممکن است نشان دهنده وجود تومور مغزی باشد.

این بستگی به نوع و درجه تومور و بیمار دارد: معمولاْ وضعیت کودکان و نوجوانان بهتر از بیماران مسن و زنان بهتر از مردان است. در حالی که تشخیص تومور مغزی جدی است، از چندین جهت امید در چندین وجود دارد. از همه تومورهای اولیه-آنهایی که از مغز سرچشمه می‌گیرندـ حدود نیمی خوش‌خیم هستند و می‌توان آنها را با موفقیت درمان کرد.

هیچ درمان جامعی برای تومورهای مغزی وجود ندارد. این درست است که برخی از تومورهای خوش‌خیم را می‌توان به طور کامل برداشته و با جراحی درمان کرد. با این حال، تومورهای درجه بالا (آنهایی که بدخیم‌ترین هستند) تمایل به رشد و گسترش بسیار سریع دارند. رادیوتراپی جهت کندکردن رشد یا کاهش اندازه تومورها استفاده می‌شود. در حالی که اشعه را می‌توان به طور معمول-یعنی با استفاده از پرتوهای خارجی که تومور را هدف قرار می‌دهد- منتقل کرد، تکنیک‌های دیگری نیز وجود دارد. نزدیک‌درمانی (Brachytherapy) ذرات رادیواکتیو است که در محل تومور قرار می‌گیرند. جراحی رادیو استریوتاکتیک (Stereotactic radiosurgery) می‌تواند پرتوهای با دوز بالا را به محل بسیار دقیق تومور برساند.