روش
جراحی بزرگ کردن سینه را می توان با بیهوشی عمومی یا بی‌حسی موضعی همراه با آرام‌بخش انجام داد. اغلب بزرگ کردن سینه به صورت سرپایی انجام می‌شود.
بعد از ایجاد برش، جراح پوست و بافت پستان شما را بلند می‌کند تا یک کیسه درست پشت بافت سینه یا زیر عضله دیواره قفسه سینه ایجاد کند. سپس ایمپلنت را وارد می‌کند و آن را زیر نوک سینه‌ها قرار می‌دهد. محل برش با بخیه بسته می‌شود. جراح این روند را روی سینه دیگر تکرار می‌کند. ممکن است باندهای گازاستریل روی سینه‌های شما قرار گیرد تا به بهبود سریعتر کمک کند.
بعد از جراحی بزرگ کردن سینه
احتمالاً در چند روز اول بعد از عمل احساس خستگی و درد شدید می‌کنید ، اما جراح شما را تشویق می‌کند که بلافاصله بعد از عمل بلند شده و راه بروید. او برای تسکین درد داروهای مسکن تجویز می‌کند. سینه های شما کبود و متورم به نظر می‌رسند و نوک سینه‌های شما ممکن است در ۲ هفته اول بعد از عمل بسوزد. بخیه‌ها یک هفته تا ۱۰ روز پس از جراحی برداشته می شوند. درد و تورم معمولاً ۳ تا ۵ هفته طول می‌کشد.
شاید بتوانید چند روز دیگر به سر کار برگردید. جراحتان به شما می‌گوید که چه موقع می‌توانید ورزش یا وزنه برداری را شروع کنید. زخم‌های شما تا چند ماه بطور چشمگیری صورتی باقی می‌مانند و سپس شروع به محو شدن می‌کنند، اگرچه هرگز به طور کامل از بین نمی‌روند.
شایع‌ترین عارضه جراحی بزرگ کردن سینه، انقباض کپسولی است که در آن بافت اسکار اطراف ایمپلنت منقبض شده و سفت می‌شود. زخم سفت شده، به ایمپلنت را فشار می‌آورد و باعث می‌شود سینه احساس سفتی کند. جراحان می‌توانند با برداشتن بافت اسکار یا ایجاد برش‌های موازی در آن، با بزرگتر شدن و کشسان‌تر شدن آن این عارضه را درمان کنند. گزینه دیگر حذف یا جایگزینی ایمپلنت است.
سایر عوارض احتمالی جراحی بزرگ کردن سینه شامل خونریزی زیاد، عفونت و بی‌حسی نوک سینه‌ها یا برش‌ها است. بی‌حسی معمولاً با گذشت زمان برطرف می‌شود اما از دست دادن حس گاهی اوقات دائمی است. ایمپلنت‌های سینه ممکن است بعد از آسیب یا گاهی اوقات در حین فعالیت معمول شکسته یا نشت کنند. اگر ایمپلنت نشت کند، بدن شما محلول نمکی موجود در ایمپلنت را جذب می‌کند، اما خود ایمپلنت باید برداشته شود و جایگزین شود. قبل از انجام عمل جراحی، مطمئن شوید که با جراح خود در مورد خطرات و عوارض احتمالی صحبت کرده‌اید.
