آب مروارید در حقیقت کدر شدن عدسی چشم است. هنگامی که فیبرهای پروتئینی در عدسی چشم به هم میپیوندند، کدر شدن عدسی بیشتر شده و از عبور طیف بیشتری از اشعههای نور و رسیدن آنها به شبکیه (غشاء حساس به نور که در قسمت داخلی پشت چشم قرار دارد) جلوگیری میشود. از آنجایی که آب مروارید بسیار آهسته ایجاد میشود، ممکن است تغیرات ابتدایی در بینایی محسوس نباشد، با این حال با افزایش غلظت آب مروارید، بینایی فرد به تدریج بدتر شده و مشکل ساز میشود. آب مروارید درد ایجاد نمیکند. چندین نوع جدی آب مروارید وجود دارد. آب مروارید مادرزادی که از بدو تولد وجود دارد یا در طول کودکی پیشرفت میکند، در بزرگسالان متداول ترین نوع آب مروارید، نوع وابسته به سن است که میتواند از زمانی که فرد در ۴۰ یا ۵۰ سالگی است، شروع به تکامل کند. این نوع آب مروارید متداول ترین نوع آن است. نوع دیگرآب مروارید، آب مروارید ثانویه است که معمولاً در افراد دارای بیماری مزمن به ویژه دیابت ایجاد میشود. آب مروارید آسیبزا (تراماتیک) آب مرواریدی است که در اثر یک آسیب چشمی ایجاد شود.
درمان:
اگر به آب مروارید مبتلا هستید، پزشک به شما بهترین راه درمان را پیشنهاد میدهد. در مراحل اولیه بیماری، توصیه به استفاده از عینک(دوکانونی)، عینک ذرهبینی جهت مطالعه و سایر فعالیتهای نیازمند به نزدیک بینی، افزایش نور منزل و محیط کار برای کمک به شما جهت دید بهتر، انجام میشود. هرچند، اگر چنین اقداماتی مفید واقع نشود، پزشک احتمالاً جراحی را برای برداشتن عدسیهای کدر شده و کاشت عدسیهای جایگزین توصیه خواهد کرد. اگر جراحی آب مروارید گزینه اصلی باشد پزشک خطرات و مزایای آن را شرح میدهد.
نوشتار مرتبط
